National Memorial Day-Historische pijn gaat vooruit

In de koude jaren, op de dag van het nationale openbare offer, herdenk in naam van het land de doden en koester de herinnering aan de heldhaftige geesten.De oude stad Nanjing, die de wisselvalligheden van de geschiedenis doorkruist, heeft een ritueel meegemaakt dat nog nooit in de geschiedenis is gezien.Op de ochtend van de 13e woonden de partij- en staatsleiders de nationale herdenkingsceremonie bij in de Memorial Hall of the Victims of the Nanjing Massacre door Japanse indringers.

Dit is geen fermentatie van nationaal sentiment, noch een gemompel van historische grieven, maar eerder het gewicht van wetgeving, de waardigheid van opoffering en het leger, en de presentatie van belangrijke kwesties van het land.

Als de herinnering voortkomt uit herinneringen die niet kunnen worden vergeten, dan komt het openbare offer van de pijn die niet kan worden uitgewist.De geschiedenis gaat terug tot 13 december, 77 jaar geleden.Van 13 december 1937 tot januari 1938 braken Japanse troepen de stad Nanjing binnen en voerden zes weken lang een tragische massamoord uit op mijn ongewapende landgenoten.De wreedheid van de gruweldaden en het verdriet van de catastrofe, net als in het Verre Oosten Internationaal Militair Tribunaal, toen de rechter de Amerikaanse geschiedenisprofessor Bedes vroeg om het aantal bloedbaden te schatten, zei hij met schroom: “Het bloedbad van Nanjing omvatte zo’n wijde selectie.Niemand kan het volledig beschrijven.”

Het bloedbad van Nanjing is geen catastrofe voor een stad, maar een catastrofe voor een natie.Het is een onvergetelijke pijn in de diepten van de geschiedenis van de Chinese natie.Er is geen historische scène die kan worden genegeerd, en er is geen alternatieve retoriek die kan worden beïnvloed.Vanuit dit oogpunt is het familie- en stadsverdriet veranderen in een nationaal verdriet, een diepe herinnering aan een diepe ramp, een vastberaden verdediging van de nationale waardigheid en een uitdrukking van menselijke vrede.Zo'n nationale narratieve houding is niet alleen de erfenis en het oordeel van de geschiedenis, maar ook de uitdrukking en stevigheid van de werkelijkheid.

Dit is natuurlijk niet alleen een land dat de historische pijnpunten van de natie gebruikt om het ontwaken van het nationale geheugen over te brengen en zijn houding ten opzichte van de internationale orde uit te drukken.Net zoals gedenktekens voor een betere start zijn, zijn publieke offers om vooruit te komen in de pijn van de geschiedenis.Wie de geschiedenis vergeet, wordt ziek in de ziel.Voor iemand wiens ziel ziek is omdat hij de geschiedenis vergeet, is het moeilijk om het pad van groei in de lineaire evolutie van de geschiedenis te verkennen.Dit geldt ook voor een land.Het dragen van de pijn in het historische geheugen is niet om haat aan te wakkeren en te cultiveren, maar om stevig voorwaarts te gaan in het ontzag voor de geschiedenis, naar een positief doel.

De pijn van de geschiedenis is concreet en echt, juist omdat de mensen die het dragen concrete en echte individuen zijn.In dit opzicht is elke burger van een land het onderwerp dat voortgaat in de pijn van de geschiedenis.En dit is eigenlijk de emotionele uitdrukking die de Nationale Herdenkingsdag zal afwerpen.Het drankoffer in de vorm van de Nationale Herdenkingsdag laat zien dat het abstracte land gepersonifieerd is, en de wil, overtuigingen en emoties van het land vermengen zich met gewone menselijke gevoelens.Dit herinnert ons er ook aan dat we individuen, families en kleine kringen kunnen overstijgen, evenals de emoties van bloed, sociale kringen en landelijke gebieden.We zijn een geheel, we hebben samen verdriet en het is onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid en plicht om herhaling van historische tragedies te voorkomen.

Niemand kan buiten de geschiedenis blijven, niemand kan de geschiedenis overstijgen en niemand kan worden uitgesloten van 'ons'.Deze persoon kan een historische graver zijn die steeds namen toevoegt voor de burgerlijke klaagmuur, of een veger die het stof van het monument wegveegt;deze persoon kan een beller zijn om de Nationale Herdenkingsdag in de visie van het land te brengen, of het kan een voorbijganger zijn in stilte op de Nationale Herdenkingsdag;deze persoon kan een juridisch medewerker zijn die de mensenrechten van troostmeisjes beschermt, of een vrijwilliger die de geschiedenis vertelt in de herdenkingszaal.Iedereen die voortdurend de nationale geest heeft gecondenseerd en geïnspireerd, het burgerlijk temperament heeft gecultiveerd en versneld in de pijn van de geschiedenis, levert een actieve bijdrage aan de vooruitgang van het land en de realisatie van nationale welvaart, en is een historische ervaring en inzicht die waardering waard is .